Όταν το κράτος σε κλέβει στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας

 

Ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος φωτοεπισήμανσης, που 

μπήκε στη ζωή μας τους τελευταίους μήνες, είναι ενδεικτικός 

του πώς ένα ζήτημα, το οποίο ξεκίνησε στη βάση λήψης 

μέτρων για τη δημόσια ασφάλεια, εξελίσσεται σε μια 

υπόθεση ασυδοσίας εις βάρος των πολιτών.

 

Όταν πρόκειται, μάλιστα, για ένα ζήτημα δημόσιας ασφάλειας, για το οποίο οι ίδιοι πολίτες έχουν απαιτήσει την επιβολή μέτρων, φθάνουμε πολλές φορές στο σημείο κάποιοι να προσπαθούν να ορθολογικοποιήσουν και να δικαιολογήσουν κάθε μέτρο, όσο παράλογο, αδικαιολόγητο, μη αναλογικό ή αναποτελεσματικό κι αν είναι.  

Το έργο, βέβαια, το είδαμε να παίζεται κι άλλες φορές και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπου στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας, δαπανήθηκαν αλόγιστα χρηματικά ποσά, ειδικά για τη διενέργεια τεστ αντιγόνου, ενώ επιβλήθηκαν ενίοτε υπέρογκα πρόστιμα για ατεκμηρίωτα και μη αναλογικά μέτρα. Το κόστος δε της όλης διαχείρισης συνεχίζουν να το πληρώνουν ακόμη οι πολίτες, την ώρα όπου πολλοί και διάφοροι έχουν θησαυρίσει πάνω στις πλάτες τους.

Στο διά ταύτα, όσον αφορά στο θέμα της οδικής ασφάλειας, είναι αναντίλεκτο γεγονός ότι τα πολυάριθμα θανατηφόρα τροχαία καθιστούσαν αναγκαία τη λήψη μέτρων. Είναι άλλο πράγμα, όμως, να προσπαθείς να αποτρέψεις παραβατικές και επικίνδυνες συμπεριφορές στους δρόμους και να καλλιεργήσεις οδική κουλτούρα κι άλλο πράγμα να προσπαθείς «να αρπάξεις το πόδι» των πολιτών , περιμένοντάς τους «να πέσουν στην φάκα», όπως τα «ποντίκια». Γιατί, ως επί το πλείστον, αυτό βλέπουμε να συμβαίνει, με τον φοροεισπρακτικό τρόπο λειτουργίας του συστήματος φωτοεπισήμανσης, το οποίο, σημειωτέον, διαχειρίζεται ιδιωτική εταιρεία.

 

 

Τα παραδείγματα πολλά. Κινητές κάμερες τοποθετούνται σε σημεία όπου αλλάζει το όριο ταχύτητας, ενώ ενίοτε δεν τοποθετείται προειδοποίηση σε ευδιάκριτο σημείο. Με τον ίδιο τρόπο, πολίτες καλούνται να πληρώσουν εξώδικο πρόστιμο 300 ευρώ (!) για δήθεν παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη σε φώτα τροχαίας, επειδή σταμάτησαν πάνω στις γραμμές της διάβασης, καταβάλλοντας ένα υπέρογκο ποσό για ένα αδίκημα που δε διέπραξαν. Αν αυτό, δεν είναι αρπαγή των χρημάτων των πολιτών από την τσέπη τους, τότε τι είναι;

Aρκετοί πολίτες, ακόμη, καταγγέλλουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι στην προσπάθειά τους να στρίψουν δεξιά σε συγκεκριμένα φώτα τροχαίας, επειδή σβήνει το πράσινο τόξο, μέχρι να περάσουν απέναντι, καταγγέλλονται για παραβίαση κόκκινου σηματοδότη. Και αυτό συμβαίνει, ενώ δεν υπάρχει χρονόμετρο, το οποίο να προειδοποιεί για τον χρόνο που μεσολαβεί μέχρι την αλλαγή της ένδειξης. Πολλοί οδηγοί, μάλιστα, λόγω του φόβου να μην καταγγελθούν άσκοπα, έφθασαν στο σημείο να αλλάζουν τη διαδρομή τους, για να αποφύγουν να περάσουν από συγκεκριμένες διασταυρώσεις.

 

 

Κατήντησαν, λοιπόν, ευσυνείδητοι πολίτες να οδηγούν και να έχουν έννοια μη τυχόν και τους ξεφύγει λίγο η ταχύτητα, σε κάποια μεγάλη λεωφόρο και προστεθεί ακόμη ένα έξοδο στη σωρεία των παχουλών λογαριασμών, που πρέπει να καταβάλουν. Την ίδια ώρα βλέπουμε να συνεχίζουν απτόητοι στους δρόμους οδηγοί «κίνδυνοι-θάνατοι», που τρέχουν με υπέρογκες ταχύτητες, πολλές φορές υπό την επήρεια αλκοόλης και ναρκωτικών, που προβαίνουν σε επαναστροφές και ένα σωρό άλλες επικίνδυνες παραβάσεις.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υποστηρίζουμε ούτε την παρανομία, ούτε την έλλειψη οδικής συνείδησης, ενώ καταδικάζουμε απερίφραστα τη βία έναντι των εργαζομένων στην εν λόγω ιδιωτική εταιρεία διαχείρισης.

Θεωρούμε, όμως, αναγκαίο να σταματήσει ο φοροεισπρακτικός τρόπος λειτουργίας του συστήματος, ειδικά σε μια εποχή δύσκολη οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά. Η καθε ποινή πρέπει να πληροί την αρχή της αναλογικότητας και να είναι επίσης εναρμονισμένη με τις μισθολογικές πραγματικότητες της χώρας. Αποτελεί ευθύνη της Κυβέρνησης, αλλά και της Βουλής να διορθώσουν τις μεγάλες στρεβλώσεις. Ειδάλλως, βλέπουμε την αγανάκτηση των πολιτών να βρίσκεται προ των πυλών.